قويترين برنامه براي مشاهده انواع فرمتهاي تصويري و حتي فايلهاي فلش و صوت و فيلم و .... با استفاده از اين برنامه مي توانيد کار تبديل (Connvert) انواع فرمتهاي عکس را به هم انجام داده و همچنين از امکان Rename دسته جمعي منحصر بفرد فايل توسط اين برنامه استفاده کنيد. همچنين مي توانيد تصاوير را به صورت اسلايد درآوريد و در سطحي پايين تصاوير را ويرايش نيز بکنيد.
هنگامی که از فشرده سازی موسیقی سخن به میان می آید، همگان به یاد MP3 می افتند. غافل از آنکه این فرمت فقط یکی از انواع استانداردهای موجود است. اگر یک دستگاه پخش موسیقی دیجیتالی در اختیار دارید، احتمالا به همراه آن، نرم افزاری جهت تبدیل فایل های صوتی و CDهای کامپیوتر به فرمت سازگار با آن وسیله ارائه شده است. در غیر اینصورت از برنامه ی I11ustratedBpowrAMP Music Converter استفاده کنید. توسط این برنامه امکان تبدیل آهنگ های روی یک CD به فرمت های مختلف فراهم آمده است و کلیه ی codec های مورد نیاز در وب سایت شرکت I11ustrate موجود است. البته codec مخصوص MP3 را می توانید فقط به صورت آزمایشی مورد استفاده قرار دهید اما روش های رایگان دیگری نیز وجود دارد که در صورت پشتیبانی تجهیزات دستگاه خود می توانید از آنها استفاده کنید.
در این فرمت اسامی فایل ها با پسوند .MP4، .M4A، .M4P و .AAc هستند. قرار است فایل های موسیقی AAc جایگزین MP3 شوند و یقینا AAc پیروز خواهد شد. کارآیی فرمت Aac سی درصد بیشتر از فرمت MP3 است، بدین ترتیب که یک فایل AAc که سرعت آن 128 کیلوبیت در ثانیه است ، دارای همان کیفیتی است که یک فایل MP3 با سرعت 192 کیلوبیت در ثانیه ارائه می دهد. اگر دستگاه شما با فرمت AAc سازگار است، حتما از آن استفاده کنید. iPod از جمله دستگاه هایی است که با این فرمت سازگار است. فایل های AAc فقط در بر گیرنده ی موسیقی بوده و دارای تگ ID نیستند. در حالی که فایل هایی با فرمت MP4(صوتی و تصویری) و M4A(فقط صوتی) دارای تگ ID هستند. آن دسته از فایل های AAc که در برابر کپی محافظت شده اند، پسوند M4P دارند. فایل های دریافتی از iTunes یک نمونه از این فایل هاست. جهت استفاده از AAc برنامه ی MP4&AAc Decoder را همراه یکی از کد گشاینده های رایگان MP4 که در وب سایت dBPower AMP وجود دارد نصب کنید یا از نرم افزار iTune شرکت Apple استفاده کنید.
اسامی فایل های این فرمت به .AIF ، .AIFF و .IEF ختم می شوند. این فرمت مخصوص سیستم عامل مکینتاش است. هر چند برخی برنامه ی دستگاه ها از این فرمت پشتیبانی می کنند اما در صورتی که می خواهید فایل کپی را بدون ایجاد تغییری در نسخه ی اصلی تغییر دهید، از آن استفاده نکنید. فرمت های بدون اتلاف از قبیل FLAC و Apple Lossless ، هنگام پخش یا ذخیره سازی های ساده، همان کیفیت صدا را ارائه می دهند و میزان فضای لازم برای ذخیره سازی آنها نیز نیمی از فضای مورد نیاز فرمت AIFF است. بنابراین جایگزین مناسبی برای فرمت AIFF قلمداد می شوند.
در این فرمت اساسی فایل ها به .MP4 ختم می شود. اگر خواهان دریافت صدای بهتر از دستگاه iPod خود هستید، Apple Lossless جوابگوی این نیاز خواهد بود. البته این فرمت نسبت به فایل های AAc به فضای بیشتری برای ذخیره سازی نیاز دارد.
در این فرمت اساسی فایل ها به .ATP ، .OMG و .OMA ختم می شوند. در ابتدا شرکت سونی این فرمت ها را برای پخش کننده های Mini Disk خود ایجاد کرد اما اکنون تمام محصولات پخش موسیقی دیجیتالی سونی از یکی از فرمت های ATRAC پشتیبانی می کنند. هر چند استانداردهای ATRAC3 و ATRAC3plus جدیدتر از استاندارد اولی هستند اما هنوز یارای رقابت با فناوری هایی همچون AAC ، Ogg Vorbis و WMA را ندارند.
در این فرمت نام فایل ها به .CDA ختم می شود. در حقیقت CDA یک فرمت فایلی نیست. بلکه پسوندی است که ویندوز از ان برای نشانه گذاری آهنگ ها در CDهای صوتی تجاری استفاده می کند. از نظر فنی فایل های CDA همانند فایل های WAV هستند. در نتیجه اگر توسط نرم افزار ضبط کننده ای، یک CD با فایل های WAV یا CDA ایجاد کنید، مطمئن باشید که اغلب دستگاه های پخش CD یا DVD آن را پخش خواهند کرد.
در این فرمت اساسی فایل ها به .FLAC و .FLA ختم می شوند. لزوما FLAC بهترین Codec صوتی رایگان بدون اتلاف نیست، اما نسبت به سایر فرمت های بدون اتلاف، با اکثر پخش کننده های قابل حمل MP3 سازگار است. اگر ظرفیت هارد درایو کامپیوتر یا دستگاه پخش کننده ی MP3 شما زیاد است و با فایل های FLAC نیز سازگار است و البته اگر کیفیت را به کمیت ترجیح می دهید، FLAC گزینه ی مناسبی است.
اسامی فایل این فرمت به .MP3 ختم می شود. در مقوله ی فشرده سازی فرمت MP3 دیگر بهترین گزینه ی با کیفیت نیست. هر چند هنوز هم به طور گسترده ای تمامی دستگاه های پخش کننده ی سخت افزاری و نرم افزاری که تاکنون به بازار عرضه شده اند از آن پشتیبانی می کنند. اگر به دنبال فرمتی هستید که بیشترین سازگاری با دستگاه را داشته باشد، MP3 قطعا بهترین است و اگر کیفیت برایتان اهمیت بیشتری دارد، فرمت های AAC ، Ogg Vorbis و WMA را پیشنهاد می کنیم.
اسامی فایل ها در این فرمت صوتی به .Ogg ختم می شوند. برخی پخش کننده های موسیقی قابل حمل از فرمت با Ogg Vorbis پشتیبانی می کنند. این یک فناوری کد باز است، بدین معنی که Codec آن رایگان است و کاربران می توانند با ایجاد تغییراتی آن را بهبود بخشند. کیفیت بالای صدای این فرمت، جایگزین مناسبی برای فایل های صوتی MP3 و یا WMA محسوب می شود. اما عمده مشکلی که در این زمینه وجود دارد سازگاری دستگاه ها با این فرمت است.
اسامی فایل ها در این فرمت به .WAV خاتمه می یابند. با این فرمت بهترین کیفیت صدا را دریافت خواهید داشت که دقیقا کیفیتی مشابه CD اصل ارائه می دهد. به دلیل آنکه هیچگونه فشردگی در این فرمت صورت نگرفته است، فایل های WAV مقدار زیادی از فضای هارد درایو را به خود اختصاص می دهند. در ضمن می توانید یک نسخه ی کپی آن را به فرمت فشرده تبدیل کنید. به عبارت دیگر بدون تغییر فایل اصلی، تغییرات دلخواه خود را در نسخه ی کپی ایجاد می کنید.
نام این فرمت به .WMA خاتمه می یابد. WMA یک فرمت کاملا انعطاف پذیر در عرصه ی موسیقی دیجیتالی به شمار می رود که توسط تعداد زیادی از دستگاه های پخش کننده نیز پشتیبانی می شود. هر کامپیوتری که سیستم عامل ویندوز روی آن نصب شده است، می تواند توسط برنامه ی Windows Media Player فایل ها را با این فرمت پخش کند. از نظر کیفیت صدا WMA بسیار بهتر از فرمت MP3 است اما جهت دریافت یک فایل با کیفیت خوب باید حداقل سرعت انتقال بیت 128 کیلوبیت در ثانیه را انتخاب کنید. WMA از فرمت بدون اتلاف پشتیبانی می کند.
در دنیای واقعی صوت از امواج تشکیل شده است و این امواج توسط فناوری آنالوگ ضبط می شوند. متاسفانه کامپیوترها قادر به تشخیص امواج صوتی نبوده و در مقابل باید از کدهای باینری استفاده کنند. کد باینری بر مبنای دو رقم 0 و 1 است. اصولا به این ارقام digit گفته می شود و نام دیجیتال نیز به خاطر استفاده ی کامپیوتر از همین ارقام است.
هر چند تعداد ارقامی که در بازآفرینی موج آنالوگ اصلی به کار میرود، بیشتر باشد، کیفیت صوت دیجیتالی نیز افزایش می یابد. واحد اندازه گیری تعداد بیت هایی (0و1) که برای ذخیره ی هر ثانیه ی صوتی به کار می رود، سرعت اتصال بیت نام دارد. به دلیل کوچکی فوق العاده ی بیت ها، سرعت انتقال بیت در قالب kbps (کیلوبیت در هر ثانیه) بیان می شود که یک کیلو بیت برابر با 1000 بیت است. به عنوان مثال یک فایل صوتی با سرعت انتقال بیت 64 کیلوبیت در ثانیه در هر ثانیه 64000 صفر و یک استفاده می کند. در حالی که فرضا این میزان در یک فایل صوتی که سرعت انتقال بیت آن فرضا 256 کیلوبیت در ثانیه است، به 256000 صفر و یک می رسد.
واضح است که کیفیت فایل 256 کیلو بیت در ثانیه بهتر از یک فایل 64 کیلو بیت در ثانیه است. اما توجه داشته باشید سرعت ارسال بیت بالاتر منجر به افزایش حجم فایل نیز می شود. فرض کنید اجرای آهنگی سه دقیقه طول می کشد. حال دو نسخه کپی با استفاده از سرعت 64کیلو بیت در ثانیه و 256 کیلوبیت در ثانیه از آن بسازید. نسخه ای که با سرعت 64 کیلوبیت در ثانیه ایجاد شده می شود به 1/44 مگابایت فضای خالی یا یک فلاپی دیسک نیاز دارد. اما نسخه ای که با سرعت 256 کیلوبیت در ثانیه ایجاد شده است، به 5/76 مگابایت فضای خالی در حافظه نیاز دارد که این میزان معادل چهار فلاپی دیسک است.
یکی از مزایای موسیقی دیجیتالی، خاصیت فشرده شدن آن است که امکان ذخیره ی مقادیر بیشتری از موسیقی در فضای کوچکتری از حافظه را در اختیار کاربران قرار می دهد. یک سی دی صوتی استاندارد شامل 74 دقیقه موسیقی غیر فشرده با کیفیت بالا است که به 650 مگابایت فضا برای ذخیره سازی نیاز دارد. هارد درایوهای امروزی چندین گیگابایت اطلاعات را در خود ذخیره می کنند(هر گیگابایت 1000 مگابایت است)، اما اگر چند CD را روی هارد درایو کپی کنید، حجم عظیمی از هارد درایو بدین وسیله اشغال می شود. از آنجائیکه موسیقی دیجیتالی از رشته های صفر و یک تشکیل شده است، می توان رشته های ارقام دیجیتالی را توسط کدها نشان داد، این کار موجب کاهش حجم فضای اشغال شده می شود. به عنوان مثال اگر یک رشته موسیقی حاوی ارقام 0000000011111111 ( 8 تا صفر و 8 تا یک) باشد، الگوریتم ساده ی فشرده سازی، آن را خلاصه کرده و به 8081 تغییر می دهد که به میزان فضای ذخیره سازی مورد نیاز آن ¼ حالت قبل است.
کامپیوترها فقط قادر به خواندن ارقام باینری هستند. بنابراین با در اختیار داشتن یک نرم افزار رمزگشا می توان این داده های فشرده شده را به زبان مخصوص کامپیوتر تبدیل کرد. نرم افزاری را که اصوات دیجیتالی را رمزگذاری و رمزگشایی می کند، codec نام دارد و تا هنگام نصب نرم افزار codec مناسب، هیچ فایل فشرده شده ای روی کامپیوتر اجرا نخواهد شد . به همین دلیل است که یک CD موسیقی فشرده شده روی کامپیوتری که نرم افزار codec روی آن نصب شده ، به خوبی اجرا می شود، اما اگر همان CD را روی دستگاه پخش کننده ی موسیقی اتومبیل یا سایر پخش کننده ها که فقط برای اجرای CD های صوتی تجاری طراحی شده اند، قرار دهید، این فایل ها هرگز اجرا نمی شوند.
نرم افزار فشرده سازی صوتی به دو صورت فایل ها را فشرده می کند. فشردگی بدون اتلاف (LossLess) و فشردگی با اتلاف(Lossy). اساس کار حالت فشردگی بدون اتلاف درست مانند مثال بالا است. هنگام کدگشایی یک موسیقی فشرده شده تمام صفر و یک های یک آهنگ شمرده شده و کاملا بازسازی می شوند. بدین معنی که در این روش در مقایسه با اصل فایل صوتی با افت کیفیت، مواجه نیستیم. در روش فشردگی بدون اتلاف غالبا اندازه ی فایل ها به نصف اندازه ی اولیه کاهش می یابد. یعنی یک CD 74 دقیقه ای که 650 مگابایت از فضای هارد درایو را اشغال می کند اکنون به 325 مگابایت فضا نیاز دارد. در روش فشردگی با اتلاف، به منظور کاهش حجم فایل برخی کیفیت های اولیه از بین می روند. فرمت های با اتلاف به کمک الگوریتم های متعددی ، برخی فرکانس ها و داده های غیر ضروری را که در نحوه ی پخش آهنگ تاثیری ندارند، حذف می کنند. هر چند قسمتی که توسط الگوریتم با اتلاف فشرده می شود، دارای همان کیفیت اصلی نیست اما می توان با سرعت 128کیلوبیت بر ثانیه، موسیقی قابل قبولی را ایجاد کرد. برخی فایل های صوتی ساده تر مانند کتاب های صوتی می توانند با سرعت 64کیلوبیت در ثانیه ضبط شوند. در حالی که کیفیت آنها همانند یک CD صوتی با کیفیت خوب به نظر می رسد.با استفاده از فشردگی بدون اتلاف می توان بیش از 2 ساعت آهنگ را روی یک CD جای داد ولی اگر سرعت 128 کیلوبیت در ثانیه است، می توانید 10ساعت موسیقی و اگر سرعت آن 64 کیلوبیت است، 20 ساعت کتاب صوتی را داخل CD قرار دهید.
بهای فشرده سازی، افت کیفیت صوتی است. خوشبختانه در روش فشردگی با اتلاف، با یافتن تنظیمات دلخواه، امکان تغییر سرعت انتقال بیت فراهم است. مثلا سرعت 192 کیلو بیت در ثانیه، موسیقی را با کیفیت بهتری نسبت به 128 کیلوبیت در ثانیه که حداقل سرعت انتقال بیت در موسیقی است، ارائه می کند. هر چند تا یافتن تنظیمات دلخواه باز هم نیاز به تجربه دارید. مثلا اگر به موسیقی کلاسیک که پویایی بالایی دارد یا به موسیقی جاز گوش دهید، هر چه تنظیمات بالا باشد، بهتر است. هر چند اغلب، به همان سرعت 128 کیلو بیت در ثانیه بسنده کرده اند. ارتباط بین کیفیت و سرعت انتقال بیت به فرمت فایل مورد نظر بستگی دارد. اغلب فایل های صوتی تبدیلی، دارای گزینه ای با نام VBR (متغیر سرعت انتقال بیت) هستند که باعث ایجاد هماهنگی بین کیفیت آهنگ و فضای مورد نیاز برای ذخیره سازی می شود. بدین صورت که به جای تنظیم آن با یک سرعت ثابت، دو سرعت حداقل و حداکثر را انتخاب می کنیم(به ترتیب 128 و 320 کیلو بیت در ثانیه). سپس نرم افزار مبدل، سرعت انتقال بیت را با توجه به فایل صوتی تغییر می دهد. مثلا اگر آن قسمت از فایل بی صدا بوده و یا حالت ایستا داشته باشد، سرعت پایین تر و اگر پویا باشد بیت های بیشتری را به آن اختصاص می دهد. در این مثال، حجم فایل حاصل، بزرگتر از یک فایل با سرعت 128 کیلوبیت در ثانیه و کوچکتر از فایل با سرعت 320 کیلو بیت در ثانیه است. ولی کیفیت موسیقی بیشتر شبیه به همان فایل با سرعت 320 کیلوبیت در ثانیه است. VBR ابزار ارزشمندی است البته در صورتی که هارد درایو کامپیوتر شما از آن پشتیبانی کند.
فشرده سازی دیجیتالی ضمن ارائه ابزار مدیریت صوتی، امکان گنجاندن هزاران آهنگ روی وسیله ی صوتی قابل حمل را نیز در اختیار قرار می دهد . به علت وجود فرمت دیجیتالی ، امکان ضمیمه کردن فایل های کوچک متنی با نام تگ به هر آهنگ میبسر است. این فایل حاوی اطلاعاتی درباره ی نام خواننده و آلبوم، نوع موسیقی و عنوان هر آهنگ است. پخش کننده ی موسیقی دیجیتالی با خواندن این تگ ها موسیقی را به روش های مختلف ساماندهی می کند. هنگام انتخاب فرمت های موسیقی فشرده شده که در ادامه به آنها اشاره می کنیم، مطمئن شوید که فرمت مورد نظر، قدرت ویرایش، افزودن یا دریافت تگ ها را به شما خواهد داد.
یکی از معایب موسیقی دیجیتالی آنست که استودیوهای موسیقی و مراکز سرویس های دریافت موسیقی دیجیتالی، آثار خود را مجهز به قانون حفاظت از کپی کرده اند. این قانون به DRM (مدیریت حقوق دیجیتالی) مشهور است و عملکرد آن بسیار فراتر از کپی فایل ها توسط افراد مختلف است. DRM حق پخش موسیقی دیجیتالی را محدود به دستگاه های خاصی کرده است، مانند دریافت موسیقی از سرویس iTunes شرکت Apple جهت دستگاه iPod همان شرکت. با بهره گیری از DRM می توان دفعاتی را که یک فایل موسیقی را به کامپیوتر خاصی انتقال داده یا یک آهنگ رو CD ضبط شده است، ثبت کرد تا از تکثیر بیش از حد آن جلوگیری به عمل آید.